ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം

അന്ന് ഞങ്ങളുടെ കല്യാണമായിരുന്നു. വരന്‍ വീട്ടില്‍ത്തന്നെയുണ്ട്, 

മുറചെക്കനാണ്. ആചാരപ്രകാരം ക്രിസ്ത്യന്‍ രീതിയിലുള്ള കല്യാണമാണ്. ആദ്യവിവാഹമാല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ആര്‍ഭാഡങ്ങളും ആഘോഷങ്ങലുമില്ല,  വീട്ടുകാരുടെ സഹകരണവുമില്ല. എങ്കിലും ഞാന്‍ അതിരാവിലെ തന്നെ ഉണര്‍ന്നു. മുറ്റത്ത്‌ വിരിഞ്ഞുനിന്ന വെള്ളനിറമുള്ള  പൂക്കളെല്ലാം കൂടയില്‍ പറിച്ചെടുത്തു, കരുതിവെച്ചിരുന്ന സാറ്റിന്‍ റിബ്ബണ്‍ ചേര്‍ത്ത് കെട്ടി ഭംഗിയുള്ള ബൊക്കെ ഉണ്ടാക്കി. കണ്ണാടിയ്ക്ക് മുന്നില്‍ നിന്ന് തലമുടി വൃത്തിയായി ചീകികെട്ടി. വലിയ കമ്മലും മാലയുമണിഞ്ഞു. കണ്ണെഴുതി, നെറ്റിയില്‍ പൊട്ടുകുത്തി. തലേന്ന് പറിച്ചുവെച്ച് വിരിയിച്ച മുല്ലപ്പൂക്കള്‍ കൊരുത്ത് മുടിയില്‍ വെച്ചു, അതിനുമേലെ തൂവെള്ള നിറമുള്ള നെറ്റ് പുതച്ചു.   

പളം

ഉണങ്ങിപ്പോയ   കൊഞ്ചിനെ  പോലെ  ആയിരുന്നു  അയാള്‍ - അത്ര  തന്നെ  വളഞ്ഞതും  അതിലും  ഏറെ  നേര്‍ത്തതും. വാര്‍ദ്ധക്യത്തിന്റെ വരവറിയിച്ച് നരയുടെ  തുടിപ്പുകള്‍  അയാളുടെ മുഖത്ത്  അവിടിവടെയായി  തല  പൊക്കി  നിന്നു. തടിച്ച  ഒരു  ഉണക്കകൊമ്പ്  കയ്യില്‍  – അതായിരുന്നു  ബലം. നിരതെറ്റി  കുടുക്കിട്ട  ചെളിപുരണ്ട  ഷര്‍ട്ടും  മടക്കികുത്തിയ  ലുങ്കിയും  വേഷം. അതത്രയും മുഷിഞ്ഞു  നാറിയിരുന്നു, പക്ഷെ  എവിടെയും  കീറിയിരുന്നില്ല. പളം - അതായിരുന്നു  പേര്. ആരോ  പതിച്ചു  കൊടുത്ത  വിളിപ്പേര്. അതിന്റെ ഉത്ഭവവും  ഐതിഹ്യവും  അറിയില്ല. വികാരമറിയാത്ത മുഖവും സ്വരങ്ങള്‍ മറന്ന നാവും. കുഷ്ഠമില്ലാതിരുന്നിട്ടും അയാള്‍ കുഷ്ടരോഗിയെ ഓര്‍മപ്പെടുത്തി.

NOW SHOWING : NOWHERE TO "GO"

Rajiv Eipe - he does wonders with pencils!!! Ever since I saw Hush, Ever since I met him for the Hush signing event, I am his HUGE Fan :) The more I adore his work, the more and much more I adore his simplicity and humbleness. How soon he turned out to be my good friend and and gave life to this story of mine - NOW SHOWING, NOWHERE TO GO!

Published on July 4th in Mint

Read the high-res version here:

http://mantaraycomics.com/media/k2/items/cache/00d9b1e39f02d57be65ad2a9a6eaa3b8_XL.jpg

AND THEY SHALL RULE!

 I never used to read comics. Infact, Hush stands at first in the list!

 And never believed I could write for comics until this happened.

 "And They Shall rule"- a single page comic for  The Small picture by Manta ray,

 published in the Mint newspaper on 20th june 2012 -

 My first work ever published:)

Art :  Archana Sreenivasan

Read the high-res version here:

http://www.livemint.com/smallpicture.aspx?NavId=167


:)

ജാനകി മുക്ക്

ജാനകി മുക്കൊരു നാല്‍ക്കവലയാണ്.നാല്‍പ്പാത്തിമല ഇറക്കവും,
 പള്ളിക്കയറ്റവും, യൂണിവേഴ്സിറ്റി റോഡും ചന്തവഴിയും ഒക്കെ
 വന്ന് കൂട്ടുകൂടുന്ന നാല്‍ക്കവല.തങ്കച്ചേടുത്തീടെ മാടക്കടയും
 മണ്ണത്തുകാരുടെ റബ്ബറുംതോട്ടവും ചാര്‍ളിചേട്ടന്റെ ചായക്കടയും നവോദയ എന്ന വായനശാലയും പിന്നെ, കൊല്ലങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ജാനകി തൂങ്ങി നിന്നാടിയ വരിയ്ക്കപ്ലാവുമെല്ലാം അതേപടി ഇന്നുമിവിടെയുണ്ട്.

ഉമിനീരും കള്ളക്കണ്ണീരും

അമ്മച്ചി മരിക്കാന്‍ കെടക്കുവാണ്.അമ്മച്ചിക്ക് തിമിരമൊണ്ട്, വലിവൊണ്ട്, പിന്നെ  ഹൃദ്രോഗവുമൊണ്ട്. പടിഞ്ഞാറേ മുറിയില്‍ അമ്മച്ചി മരിക്കാന്‍ 

കെടക്കുവാണ്.അവിടെ നിറയെ ആള്‍ക്കാരാണ് - "ഇതിനി നാളെ നേരം വെളുപ്പിക്കുന്ന മട്ടില്ല" -തങ്കച്ചേടുത്തി വന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ പ്രവചിച്ചിട്ട് പോയി.കേട്ടപാതി, കേള്‍ക്കാത്ത പാതി അച്ഛനും കപ്യാരും പരിവാരങ്ങളുമെത്തി.മരണം നേരില്‍ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തവരും,കാണാന്‍ കൊതിയുള്ളവരും തിങ്ങിക്കൂടി. ആ  മുറിയ്ക്കുള്ളില്‍ കാലന്‍ എത്തിയിട്ടുണ്ടാവുമോ? ഉവ്വെങ്കില്‍ പുള്ളിക്കാരന്റെ കാളയെ എവിടെ പാര്‍ക്ക്‌ ചെയ്തുകാണും? അമ്മേ...എന്റെ കീഴെയെങ്ങാനും 

കൊണ്ടെക്കെട്ടിയോ ആ സാധനത്തെ? പുള്ളിയെ കണ്ടിട്ടായിരിക്കുമോ കടിച്ചാപ്പൊട്ടാത്ത ഈ പ്രവചനം ഒറ്റവാക്യത്തില്‍ ചേടുത്തി പറഞ്ഞേച്ചും 

 പോയത?ചേടുത്തി പറഞ്ഞാ പറഞ്ഞതാ,ഇത് വരെ തെറ്റിയിട്ടില്ല.കാലനും കൂടി ഈ പ്രവചനത്തിനായി കാതുകൂര്‍പ്പിക്കുമത്രേ! മുറിയ്ക്കുള്ളില്‍ അമ്മേം 

അപ്പേം ഉണ്ട്,ചെറിയമ്മേം അമ്മായിമാരും കൂട്ടക്കരച്ചിലും തൊടങ്ങി, കവുണിയിട്ട കൊറേ കെളവികള്‍ കൊന്ത ചൊല്ലിത്തുടങ്ങി.

ന സ്ത്രീ സ്വാതന്ത്ര്യമര്‍ഹതി

പിച്ചവയ്ക്കുന്ന പ്രായം,കൊച്ചരിപ്പല്ല് മുളയ്ക്കുന്ന പ്രായം, കൊഞ്ചിച്ചിരിക്കുന്ന പ്രായം, പറയാന്‍ പഠിക്കുന്ന പ്രായം.ഈ പ്രായത്തിലാണ് അവള്‍ക്ക് അമ്മയെ നഷ്ടപ്പെട്ടത്, ആരുടെയോ കയ്യില്‍ എത്തപ്പെട്ടത്, ക്രൂരമായി പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടത്, മരണത്തിന് വഴിപ്പെട്ടത്‌.ഫലക് വെറുമൊരു പെണ്‍കുഞ്ഞ് മാത്രമായിരുന്നു.ചോരയും നീരുമുള്ള പെണ്‍കുഞ്ഞ്, ഉറക്കെ കരയാന്‍ മാത്രം അറിയുന്ന പെണ്‍കുഞ്ഞ്, തെളിമയും വെണ്മയും ഉള്ള പെണ്‍കുഞ്ഞ്, സംരക്ഷിക്കാന്‍ ആരുമില്ലാതിരുന്ന പെണ്‍കുഞ്ഞ്, ആരൊക്കെയോ ചേര്‍ന്ന് ആക്രമിച്ച പെണ്‍കുഞ്ഞ്! കഴുകന്‍കണ്ണുകള്‍ തന്റെ മേലെ പതിച്ചപ്പോള്‍ മഞ്ഞിന്റെ ശോഭയോടെ അവള്‍ മോണകാട്ടി ചിരിച്ചിട്ടുണ്ടാവണം, കൂര്‍ത്തനഖങ്ങള്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയപ്പോള്‍ അവള്‍ വാവിട്ട് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവണം, ക്രൂര ധംഷ്ട്രകള്‍ കടിച്ചമര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ അവളുടെ കുഞ്ഞിപ്പല്ലുകള്‍ തരിച്ചിട്ടുണ്ടാവണം, മരണത്തെ മുന്നില്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ മുലപ്പാലിനായി ദാഹിച്ചിട്ടുണ്ടാവണം.ഫലക് പോയി,ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന വാര്‍ത്തയായി,വാര്‍ത്തയില്‍ മറ്റൊരു ബലിമൃഗമായി...

പുണ്യമായി...

ആദ്യമായി കണ്ടപ്പോള്‍ അപൂര്‍വമായൊരു
അറിവിന്റെ ദേവനായി നിന്നൂ നീ മുന്നിലായി
പിന്നെയും കണ്ടപ്പോള്‍ നന്മകള്‍ വാഴുന്ന
മനസ്സിന്റെ വെണ്മയും കണ്ടറിഞ്ഞൂ

എന്നു വരും നീ?

എന്നു വരും നീ?
നീ എവിടെയാണ്?
നീ എന്നെ കാണുന്നുവോ?
എന്റെ കണ്ണീര്‍ അറിയുന്നുവോ?
എന്റെ വാക്ക് കേള്‍ക്കുന്നുവോ?
നീ എവിടെയാണ്?
ഇന്നും ഞാന്‍ കാത്തിരുന്നു,
നിനക്കായി പ്രാതല്‍ ഒരുക്കി,
നിനക്കായി ഒരുങ്ങി,
നിന്റെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ ഒരുക്കി,
നിന്റെ പാട്ട് മൂളി,
നീ എവിടെയാണ്?
ഏതു കോണിലാണ്?
ഏതു താഴ്വരയിലാണ്?
ഏതു ഇരുട്ടിലാണ്?
രാത്രിയെ എനിക്ക് ഭയമാണ്,
ലോകത്തെ എനിക്ക് പേടിയാണ്,
ഇതിന്റ ഏതു കോണിലാണ് നീ?
എന്ന്‌ വരും നീ?

മോഹശകലം

പുഴയുടെ നിനവില്‍ ലയിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍,
മഴയുടെ കുളിരില്‍ അലിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍,
ആഴിതന്‍ അറയില്‍ ശയിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍,
നിന്‍ ചിരിയുടെ അമൃതായി പൊഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍...